دوستدار علمدار

چقدر سخت است از شهدا بخوانی،از شهدا بدانی،از شهدا بگویی
ولی
زندگی ات رنگ و بوی شهدا ندهد
چقدر سخت است بدانی بیشتر از شهدا عمر کرده ای ولی ذره ای در راهشان قدم برنداشته ای
چقدر سخت است بدانی از خیلی از شهدا ازنظر سن بزرگتری ولی به درک و فهم شهدا نرسیده ای 
چقدر سخت است بدانی
از همت،باکریها،زین الدین،علمدار و...
بیشتر در این دنیای فانی بوده ای ولی ذره ای در راه تداوم اهدافشان کاری نکرده ای
چقدر سخت است اینها را بدانی و شرمنده نباشی
این جاودانه های تاریخ از ابتدا راه را درست رفتند
با خدا بودند و ذره ای از خدا جدا نشدند
عملشان،فکرشان،حرفشان همه برای رضای خدا بود
خالص بودند و مخلص
عاشق خدا بودند و خدا هم آنها را برای خودش خرید و برد
اگر همت ،همت شد،باکری، باکری
اگر علمدار ،علمدار شد
با دو روز و دوماه و دو سال خدا خدا گفتن نشد،عمرشان را صرف رضای خدا کردند
و من چه ساده ام که آرزوی شهادت دارم
آنهم با اندک توشه ام
تنها دلخوشی ام این است اگرچه به سن علمدار رسیدم و آدم نشدم
ولی پنج سال تا سن عباس بابایی و ده سال تا سن برونسی وقت آدم شدن دارم
انشاالله که آدم شوم
خدایا مرا هم مثل شهدا پاکیزه بپذیر
خدایا لذت بندکی ات را به من بچشان
خدایا مرا خودت برای خودت تربیت کن
خدایا شهادت در راهت را نصیبم کن
خدایا شهادت در رکاب مولایم عزیز دل زهرا را نصیبم کن
خدایا اگرچه دستانم خالی است ولی دلم از مهر تو پر است و به فضل تو امیدوار
خدایا اگر چه اندوخته ای ندارم ولی به کرم توای کریم مطلق دلخوشم
اللهم الرزقنی توفیق الشهادة فی سبیلک بحق مولاتی فاطمة الزهرا