پيام

دوستدار شهيد علمدار
92/12/17

+ مي خواستم برم کربلا زيارت امام حسين(ع). همسرم سه ماهه حامله بود. التماس و اصرار که منو هم ببر؛مشکلي پيش نمي آيد. هر جوري بود راضيم کرد. با خودم بردمش،اما سختي سفر به شدت مريضش کرد. وقتي رسيديم کربلا،اول بردمش دکتر.

||عليرضا خان|| 93/1/20

دکتر گفت:احتمالا" جنين مرده،اگه زنده هم باشه اميدي نيست چون علائم حياتي نداره. وقتي برگشتيم مسافرخونه،خانم گفت:من اين داروها رو نميخورم،بريم حرم. هر جور که ميتوني منو برسون به ضريح آقا. زير بغلهاش رو گرفتم وبردمش کنار ضريح. تنهاش گذاشتم و رفتم يه گوشه اي واسه زيارت. با حال عجيبي شروع کرد به زيارت.

بعد هم خودش بلند شد و رفت تا دم در حرم. صبح براي نماز بيدارش کردم،با خوشحالي بلند شد و گفت: چه خواب شيريني بود.الان ديگه مريضي ندارم. بعد هم گفت:توي خواب خانمي رو ديدم که نقاب به صورتش بود،يه بچه زيبا رو گذاشت توي آغوشم. بردمش پيش همون پزشک. 20دقيقه اي معاينه اش کرد. آخرش هم با تعجب گفت:يعني چي؟موضوع چيه؟ديروز اين بچه مرده بود،

ولي امروز کاملا" زنده و سالمه!اونو کجا برديد؟کي اين خانم رو معالجه کرده؟ باور کردني نيست،امکان نداره؟ خانم که جريان رو براش تعريف کرد،ساکت شد و رفت توي فکر. وقتي بچه به دنيا اومد اسمش رو گذاشتيم"محمد ابراهيم". ((محمد ابراهيم همت))

عالي بود زيارتش قبول باشه

خوشا به سعادتشون

سلام ، اين زيارت قطعاً قبول است ، از ايشان التماس دعا داريم .

بعضي واقعيتها مو به تن انسان راست ميکنه