دوستدار علمدار

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از تبیان، از نظر اسلام در حفظ حریم در ارتباط با نامحرم فرقی بین محیط واقعی و محیط مجازی وجود ندارد و ارتباط در محیط مجازی همانند خلوت دو نامحرم است و چون کسی به آنجا راه ندارد، بنابراین محل اشکال است، البته با توجه به احکام و متون اسلامی اگر ترس و خوف افتادن به حرام و یا قصد لذت بردن در میان نباشد، اشکالی وارد نیست، در تشخیص خوف و قصد لذت انسان خود مهم‌ترین قاضی خویش است و از وضع خویش آگاه است.

باید توجه داشته باشیم گاه در شروع ارتباط با نامحرم هیچ قصد و احساس گناهی در میان نیست ولی چه بسا همین هم صحبتی‌ها غرایز جنسی افراد را تحریک کرده و یک اُلفت و محبت شهوانی بین مرد و زن ایجاد می‌شود و این نقطه آغاز انحراف و فساد است، بنابراین بر هر مسلمانی لازم است در برابر شکسته شدن مرزهای شرعی ایستادگی کند و چنانچه قصد بالا بردن آگاهی‌های خود را دارد ترجیحاً به همجنسان خود مراجعه کند.

*شکسته شدن قبح ارتباط با نامحرم

با توجه به اینکه اینترنت تبدیل به زبانی رایج، علی الخصوص بین جوانان شده است، یکی از مهمترین مسائلی که این روزها جامعه ما را تهدید می‌کند، شکسته شدن قبح ارتباط با نامحرم است.

البته ارتباط در این فضا (چت کردن) فی نفسه اشکالی ندارد اما در صورتی که مفسده داشته باشد و یا باعث گناه شود جایز نیست، چون شیطان وعده داده است بین دو نامحرم حاضر شود و تا آن دو را به گناه نکشد دست برندارد، به نظر می‌رسد پرداخت هر چه بیشتر و جامع‌تر به این موضوع از ضرورت‌های جامعه امروز علی الخصوص در دانشگاه‌ها و محیط‌های مذهبی است، چرا که با عباراتی نظیر اینکه فضای مجازی ادبیات مخصوص به خود را دارد، و رعایت آداب برخورد حضوری را در آن لازم نمی‌دانند، بسیاری از انحرافات شکل گرفته است.

*احکام ارتباط با نامحرم در فضای مجازی

1. حکم استفاده از اتاق گفتگو (چت کردن) در اینترنت با جنس مخالف چیست؟

پاسخ همه مراجع: با عدم امن از افتادن به گناه و کشیده شدن به آن و یا خوف وقوع در حرام جایز نیست.

2. حکم چت کردن با شخصى که از جنسیت او بى‌اطلاع هستیم را بفرمائید؛ در صورت اطمینان از جنسیت چطور؟

پاسخ همه مراجع: در هر دو صورت اگر خوف وقوع حرام است جایز نیست.

3. چت کردن براى افراد متأهل چه حکمى دارد؟

پاسخ همه مراجع: صرف حرف‌هاى معمول، چنانچه همراه با لذت بردن نباشد و موجب خوف وقوع در حرام هم نباشد، مانعى ندارد.

*راهکارها

در فرهنگ دینی، اسلام به ما توصیه می‌کند، روابط دختر و پسر در حد ضرورت باشد و فرد روح و ذهن خود را از این گونه امور آزاد گرداند، هنگامی هم که فرد به سن رشد و بلوغ می‌رسد، با مشورت بزرگان و خانواده، مقدمات امر مقدس ازدواج را فراهم ساخته و محبت‌های صادقانه خویش را در کانون گرم خانواده بارور سازد و بقیه ذهن خویش را از شهوات منصرف و به کارهای عقلایی و شرعی مشغول شود.

علت اینکه چرا اینقدر در مورد این مسائل سفارش شده، این است که یکی از غرایز قوی در انسان شهوات جنسی است که اگر طغیان و سرکشی کند، کنترل آن ناممکن یا مشکل خواهد بود.

وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ. (بقره، 168)

پیام قرن، آزادى از هر قید و بند و عبودیتى، جز عبودیت خداوند متعال است و این، معنایى وسیع دارد که هر کس به سنت و سیره عملى اسلام دقت کند، و آن را با سیره ظلمى که تمدن غرب در بین افراد جامعه و طبقات آن اعمال مى‌کند، مقایسه کرده، به خوبى درک مى‌کند که اسلام، بشر را آزاد و تمدن غرب او را اسیر هوا و هوس و جاه طلبى‌ها کرده است.

دین مبین اسلام، نیازها و غرایز انسان را به صورت قانون‌مند و معقول به سوى روش‌هاى صحیح، راهنمایى و با هر عاملى که به شخصیت و کرامت انسان ضربه بزند، مقابله کرده است؛ از جمله غرایز طبیعى انسان، خواسته جنسى اوست که دین اسلام در بین مکتب‌هاى مختلف، روشى معتدل و معقول براى هدایت این غریزه به راه صحیح و درست ارایه کرده است.

پی‌نوشت:در تنظیم این مقاله از پایگاه‌های اطلاع رسانی مراجع معظم تقلید استفاده شده است.