دوستدار علمدار

سرلشکر خلبان شهید «عباس بابایی» به سال 1329 در شهر قزوین به دنیا آمد و با گذشت زمان باعث افتخار هر ایرانی شد؛ او الگویی بود که از کودکی تا واپسین نفس‌های عمر گرانبارش همواره با ارزش‌های اسلامی و انقلابی زیست و سرانجام 15 مرداد 1366 که مصادف با روز عید سعید قربان بود، به شهادت رسید.

خاطره‌ای که در ادامه می‌خوانید به روایت سرهنگ خلبان فضل‌الله‌نیا است که ارادت خالصانه شهید عباس بابایی را به سرور و سالار شهیدان نشان می‌دهد:

                                                               ***

از ساختمان عملیات که بیرون آمدیم راننده منتظر ما بود اما عباس به او گفت: «ما پیاده می‌آییم شما بقیه بچه‌ها را برسانید». دنبالش راه افتادم جلوتر که رفتیم صدای جمعیت عزاداری شنیده می‌شد. عباس گفت: «بریم به دسته عزاداری برسیم»، به خودم آمدم و دیدم عباس کنارم نیست، پشت سر من نشسته بود روی زمین، داشت بند پوتین‌هایش را گره می‌زد و بعد آن را آویزان گردنش کرد.

عباس وسط جمعیت رفت و شروع کرد به نوحه خواندن و سینه زدن، جمعیت هم سینه‌زنان و زنجیرزنان راه افتاد به سمت مسجد پایگاه، تا آن روز فرمانده پایگاهی را ندیده بودم که این طور عزاداری کند. پای برهنه بین سربازان و پرسنل، بدون اینکه کسی او را بشناسد.