دوستدار علمدار

                  کنار بستری خاموش و غمناک

                                                       علی امید خود را میکند خاک

                  ز هر آهش که می آید زسینه

                                                      خجالت میکشد شهر مدینه

                  به صد ره میبری با خود صفا را

                                                      ولی دیدی چو روی مصطفی را

                 الا ای سورهء مجروح کوثر

                                                     سلامم را رسان نزد پیمبر