سردار شهید سید مجتبی علمدار ذاکراهل بیت
معمول است که برای نگارش زندگینامه از روز ، ماه و سال تولد آغاز میکنند، اما برای معرفی سیدمجتبی بهتر است به سالهای پیش از تولد وی بازگردیم؛ زیرا بر این اصل واقفیم که برای معرفی هر پدیدهای ابتدا باید سابقه و گذشته آن پدیده را مرور کرد و در سیر ایجاد آن به تفکر و تعمق پرداخت
دوران پیش از تولد
مازندران از دیرباز همواره خاستگاه شیعیان خالص و ارادتمندان به اهل بیت عصمت و طهارت بوده است. یکی از نمودهای بارز این ارادت برپایی مجالس سوگ و سرور در شأن اهل بیت(ع) بوده که نیاکان سیدمجتبی در شهرستان ساری همواره طلیعهدار این محافل و مجالس بودهاند.
یکی از آنان مرحوم سیدعلیاکبر علمدار (پدربزرگ سیدمجتبی) بود. او با احساس این نکته که در محله مسکونی آنان (بخش 8 ساری) مکانی برای اقامة محافل مذکور وجود ندارد، یکی از اتاقهای منزل خود را به این امر اختصاص داد. همین خانه به ظاهر کوچک، مدتی میعادگاه عاشقان اهل بیت(ع) و شاهد سوز و گدازهای عارفانه سوگواران اباعبدالله...(ع) بود و در ماههای محرم و صفر جمعیت اندک محله را در خود جای میداد.
تولد "
در فضای همین خانه که مدتها به ذکر یا حسین(ع) و یا زهرا(س) معطر شده بود، در سحرگاه یازدهم دی ماه 1345 درست در لحظاتی که مؤذن، آوای دلنشین اذان صبح را سر داده بود، کودکی دیده به جهان گشود که نامش را مجتبی نهادند. بعدها عقاید، رفتار و منش مجتبی نشان داد که روح بزرگ او چگونه پیامها و برکات معنوی آن فضای ملکوتی را به خود گرفت.
تولد سیدمجتبی بارقهای از امید را در دل پدر و مادرش که در سیمای نورانی او آیندهای درخشان را میدیدند، به وجود آورده بود. آنان میاندیشیدند که در آینده، حضور مجتبی در خانواده از دشواریهای زندگی آنان خواهد کاست و در ایام پیری، عصای دستشان میگردد.
سیدمجتبی دومین فرزند خانواده و نخستین فرزند پسر سیدرمضان علمدار بود. این پدر بزرگوار با درآمدی متوسط همواره دغدغة آن را داشت که فرزندانش تعالیم اسلامی را به درستی بیاموزند و بدان عمل کنند. از این رو، به مادر سید توصیه کرد که در دوران کودکی، وی را با قرآن آشنا سازد. این مادر فداکار که در دوران طفولیت سید، همواره شاکر این نعمت خداوندی بود، از هیچ کوششی در جهت تربیت مجتبی دریغ نکرد و زمینه یادگیری قرآن را برای فرزندانش بوجود آورد.
[ پنج شنبه 91/2/28 ] [ 10:29 صبح ] [ دوستدار علمدار ]