دوستدار علمدار

ای کاش در دل ذره ای شور ونوا بود

احوال ما با حالت نی هم صدا بود

ای کاش شور جنگ در ما کم نمی شد     

     این نامرادی شیوه مردم نمی شد 

ای کاش رنگ شهربازیم نمی داد

در جبهه یا زهرا مرا بر باد می داد

 امشب دل از یاد شهیدان تنگ دارم  

     حال و هوای لحظه های جنگ دارم

فرسنگها دورم زوادی محبت

با یک دل خسته زنیش سنگ تهمت

مسموم شد ساقی و  پیمانه شکسته                                  

                 از بخت بد درب شهادت شد بسته

من ماندم و متن وصیت نامه پیر جماران

من ماندم وشرمندگی از روی یاران

من ماندم و شیطان و نفس و جنگهایش   

           من ماندم و شهر و گناه و رنگهایش

از زرق و برق شهر خود نیرنگ خوردم

آن معنویتهای جنگ از یاد بردم

خود را به انواع گنه آلوده کردم           

           در راه ناحق کوششی بیهوده کردم

از دفتر دل نام الله پاک کردم

دل را به زیر کوه عصیان خاک کردم

اکنون پشیمان آمدم با این تمنا        

                 یارب نظر کن جرم و عصیانم ببخشا